جستجو

مافیا بازی در ورزش ممنوع

احتمالاً شما هم اسم بازی مافیا رو شنیدید و یا بازی کردید و یا حداقل در یکی از جمع‌هایی که مافیا بازی می‌شده حضور داشتید. تارگت زدن، سفید کردن و ده‌ها اصطلاح دیگر که در ادبیات روزانه ما هم رایج شده است. به نظرم این بازی با اختصاص چندین نقش به افراد، بسیار هوشمندانه طراحی شده، به طوری‌که می‌شود احوالات برخی از جوامع را در آن دید. بیچاره شهروند که هم با تشخیص اشتباه خودش و هم با تشخیص اشتباه دیگران قربانی خواهد شد، زیرا مافیاها که همدیگر را می‌شناسند! هدف از نوشتن مقاله توضیح دادن بازی نیست؛ وقتی به پیکیره مدیریتی ورزش سطح وزارتی و کلان، نگاه می‌کنیم، می‌بینیم؛ ورزش همواره شهروند بازی مافیای دولت‌ها بوده و هیچ وقت اول بازی (کابینه) هیچ دولتی، کارت مافیا دستش ندادند. همیشه باید به وزارت‌های مختلف ثابت می‌کرده که بخدا من شهروندم نه مافیا. اینکه بودجه سلامت چندین برابر بودجه ورزش هست، اشاره به همین موضوع دارد. مگر نه اینکه همه باور داریم ورزش از بسیاری از بیماری‌ها (دیابت، سرطان، چاقی، قلبی – عروقی و...) پیشگیری می‌کند؟ مگر نه اینکه سربازانی سالم برای دفاع از این کشور نیاز دارد؟ مگر نه اینکه ورزش رسماً دارو هست؟ و هزاران مگر نه اینکه... یارانه اختصاص یافته به داروها می‌دانید چقدر است؟ خدایی نکرده کافیه یک نفر در خانوده‌اش بیمار مبتلا به سرطان داشته باشد، آن‌وقت می‌بیند که همان یارانه کلان دارو هم آن‌قدر ناچیز است که هزینه‌های درمان بیمارشان غیر قابل تأمین هست. آیا نمی‌شود با تخصیص بودجه بهتر برای ورزش، از سطح بیماری‌های مختلف کاست که هم کار انسانی کرده باشیم و هم اقتصادی؟ خب پس چرا در اجرای طرح‌های ملی ورزشی و تندرستی، برای گرفتن بودجه، این همه باید دم در مجلس و... دوید؟ چرا باید روسای فدراسیون‌ها لنگ یه قرون دوزار نهادهایی چون مجلس و... باشند. حالا آن‌هم بِدهند یا نَدهند. هدف‌مان از نوشتن پست این بود که بگوییم: ورزش، نه شهروند است و نه مافیا. بذارید بازی مافیا برای سایر وزارتخانه ها باشد. آقایان و دولت‌مردانی که برای حضور در انتخابات تلاش می‌کنید؛ پیشگیری کم هزینه از بیماری‌های ملت، مهم‌تر از درمان پر هزینه بیماری آن‌هاست.

نویسنده: محمد علی پیرانی ویراستار: مهرداد غفاری

دسته‌بندیسیاسی اقتصادیکلید‌واژهمافیای دارو وزارت ورزش فدراسیون های ورزشی سیاست و ورزش سلامت و تندرستی301 بازدید